شرح پریشانی ...

چهارشنبه 92/6/6 — azadnagar - نظر بدهید

شرح پریشانی ...

...نقل این قصه نه واژه که جنون می طلبد

فتح این قلعه نه شمشیر، که خون می طلبد

طعمِ زهری که چشیدیم، چه کس می داند؟

عمقِ زجری که کشیدیم، چه کس می داند؟

شانس ما، سیل هم، آهنگِ زمین ما کرد

روزگار از ما، صد رازِ مگو افشا کرد...

چقدر شاعرِ در حال نگفتن باشم؟

تا کی اینگونه زبان بسته و الکن باشم؟

یک نفر باید از این فاجعه حرفی بزند

شاید آن شاعر دیوانه، همین من باشم

یک نفر باید چرت همه را پاره کند

سیلی شعرش بهت همه را چاره کند

مردم، ای مردمِ آیینه دل نیک سرشت !

عاشق عشوه حوری در ویلای بهشت

خوش به حال دل شاداب و رها از غمتان

سر مشغول به اندیشه بیش و کم تان

شاد و آسوده بخوابید، کسان بیدارند

«ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند»

«تا که نانی به کف آرید» و به لذت بخورید

یک نفر کاش به این شهر تکانی بدهد

به تن مرده این جامعه جانی بدهد

باید این فاجعه یک روز به پایان برسد

نکبت این تب جانسوز به پایان برسد...

لطفا این منطقه را صحنه بازی نکنید

به مرام شهدا دست درازی نکنید

سرزمینی که شکسته دل پاکش روزی

گل شد از خون عزیزان، تن خاکش روزی

لطفا اینجا هوس و دعوی باطل نکنید

شهد پیروزی مان، زهر هلاهل نکنید

دیرگاهی است که محکوم و صبور و خاموش

می کشم دار غزلهای خودم را بر دوش

گر چه بر هر چه که دادید ، قناعت کردم

شکر گفتم و به این زندگی عادت کردم

هر زمان داد زدم، حنجره ام را بستید

رو به دیوار جهان پنجره ام را بستید

دل به هر داغو جفا دادم و ... دیگر کافی است

بارها از تپش افتادم و... دیگر کافی است

خوش گذشت عمری اگر چه به شما و فامیل

این دکان می شود از مصرع بعدی تعطیل

لطفا این شعبده ها را به کناری بنهید

باید امسال به این جامعه پاسخ بدهید

اگر از آن همه تبعیض گزارش بدهید،

خبر از توصیه و رانت و سفارش بدهید

قصه اش دارد یک نسل مخاطب لازم

جنگلی کاغذ و دریای مرکّب لازم

انقلاب از دل هر واقعه آسان نگذشت

کشتی اش جز به شط خون شهیدان نگذشت

ملت از خدمت و ایثار و وفا غافل نیست

خلق هم یاد نکردند، خدا غافل نیست

....

منبع : کتاب دادخواست ص 70